NICK DIAZ’ nieuwe album, ‘FOX STREET BLUES’ is een familie sage. Het is misschien wel een verhaal dat bekend is bij vele generaties Mexicaanse immigranten die overleefden. Het is zoals songwriter/zanger Nick Diaz uitlegt: “Een verhaal dat helaas de norm is van een groot deel van de Amerikaanse samenleving...”. Het album is zeker een bewijs van hoe de familie van Diaz volhield en hoe muziek Diaz’ leven redde.

Nick Diaz is in Austin (TX) geboren. Fox Street is de wijk in Houston waar zijn moeder opgroeide, waar ze woonde met haar moeder (een alleenstaande moeder) en haar oudere broer. De grootmoeder van Diaz werkte het grootste deel van haar leven om haar gezin te onderhouden. Dit patroon zou zich herhalen als Diaz’ eigen vader zijn gezin verliet. Ondanks de moeilijke tijden wakkerde de blues een nieuw vuur aan in Diaz. Hij begon op 17-jarige leeftijd met gitaar en speelde blues samen met oudere muzikanten, om alles te leren over zijn favoriete muziek. Stel je voor dat je leert van de beste van de beste. Albert Collins, Johnny Clyde Copeland, Gatemouth Brown, Billy Gibbons… Het heeft allemaal de kunstenaar gevormd die Diaz vandaag de dag is.

‘FOX STREET BLUES’ is BUENOS DIAZ’ 7de studio album. Nick Diaz en zijn bluesrock band Buenos Diaz namen het album op, waarbij Diaz de gitaar en zang leverde, maar hij zorgde ook voor bas en percussie. Hij werd ondersteund door de toetsenist Sam Powell (keys) en drie drummers. Nick schreef op één na (Jimmi Hendrix’ “Little Wing”) alle nummers. “Hope”, waarmee het album kort opent, is een experimenteel nummer met tokkelende gitaren, beukende drums en stemmen in de achtergrond. Het gaat snel over in “Nothing to Lose”, een furieuze blues rocker, die ons laat proeven van Diaz’ gitaar kwaliteiten. “Let It Go, Let It Out” dat daarna volgt, is een rustiger nummer met enkele gitaarmomenten die de elektrische piano van Sam Powell netjes aanvullen. Op “Punch Drunk in Love” doen Diaz’ afgemeten zang en teksten afbreuk aan de betere groove die het nummer typeert.

Na het radionummer hangt Diaz op “Big Hips, Smooth Lips, Wet Kiss” zijn blues gitaar opnieuw om voor een rustige shuffle. Zijn zang is hier uitstekend! Op “The Blues Live in Texas” moet je het niet van de tekst, maar van de gitaar en het bijhorend aanstekelijk klinkend gitaarriff hebben. Drummer van dienst is hier Jeff Olson. Er volgen nog de slow blues met lange gitaarsolo’s “Bandito Blues”, het Nola-getinte “Bourbon Street Blues” en een blues à l& lettre, “I Got the Blues”. Het nummer met slide gitaar klinkt, met een vette knipoog naar hen die Diaz voorgingen, bekend in de oren. Een open vraag daarna is zeker “Where’s the Funk in the Neighborhood”. Het antwoord, doorheen de schreeuwerige zang, is een dreunende bas, stuwende drums en veel wah-wah-gitaar. Op “Where Do We Go”, de laatste original, staat de melodieuze slidegitaar in het middelpunt. Jimi Hendrix is ook Diaz’ voorbeeld. Met zijn “Little Wing” sluit Buenos Diaz het album geslaagd af. De accenten van Sammy P zijn hier de kers op de taart.

Eric Schuurmans

‘FOX STREET BLUES’: Track list: 01. Hope – 02. Nothing to Lose – 03. Let It Go, Let It Out – 04. Punch Drunk in Love – 05. Big Hips, Smooth Lips, Wet Kiss – 06. The Blues Live in Texas – 07. Bandito Blues – 08. Bourbon Street Blues – 09. I Got the Blues – 10. Where’s the Funk in the Neighborhood – 11. Where Do We Go - 12. Little Wing [Jimi Hendrix] | Music/Lyrics by: Nick Diaz, w/ or as [noted: 12] – Recorded, mixed, produced by: Nick Diaz | Credits: Nick Diaz: guitars, vocs, bass, percussion / Jeff Olson, Mark Henne (5,7) & Matty Amendola (2,10): drums / Sammy P: keys

Discography BUENOS DIAZ: “Keep On Singin’” [2024] | “We Belong Together” [2023] | Fox Street Blues [2023] | Cocaine Queen [2022] | Remember (ep,#5) [2020] | Gringo Novelas [2018] | Buenos Diaz [2017] | Urnanized New Wave Texiacan [2015] | The Love Balloon (ep,5#) [2014] | (“Single”)